Wykład 2008.10.08

Wykład 1

Polityka przemysłowa służy do usuwania zawodności rynku niezwiązanych bezpośrednio z korzyściami skali na rynku krajowym oraz do regulowania konkurencji niedoskonałej. Temu ostatniemu celowi służy tez polityka ochrony konkurencji.

Przemysły wchodzące i gasnące mogą być źródłem niesprawności rynku o innym charakterze, nie traktując tego jako generalnego pretekstu usprawiedliwiającego prowadzenie polityki przemysłowej, państwa powinny sprawdzać, dlaczego rynek nie działa lepiej i czy interwencja rzeczywiście poprawi sytuacje.

Miasto = firma wielobranżowa, powinna na siebie zarabiać i być rentowna. Powinna wykorzystać walory turystyczne i przemysłowe.

Polityka przemysłowa jest stosowana przez wszystkie rozwinięte kraje. Oznacza to, że:
-wszystkie kraje stosują interwencjonizm państwowy na zasadach ogólnych, prowadząc np. politykę podatkową, kredytową, celną czy zatrudnienia.
-oddziałują na zmiany strukturalne w przemyśle,przyspieszając lub opóźniając procesy rynkowe a nawet inicjując powstawanie nowych kierunków aktywności przemysłowej.

Wyróżnia się 3 rodzaje polityki przemysłowej państwa
-politykę defensywną
-politykę ofensywną
-politykę strategiczną

Związane z dotacjami – czyli dostosowującymi się do nowych warunków przedsiębiorstw.

Gdyby państwo nie ingerowało w przemysł,gdyby dopuściło do masowych zwolnień mogło by dojść do patologii społecznej i bezrobocia strukturalnego.

Polityka defensywna państwa podyktowana jest troska ochrony poziomu zatrudnienia w przemysłach „schyłkowych” lub może być reakcją na międzynarodową konkurencje której konkurencyjność wywodzi się ze stosowania praktyki niskich plac.
Wdrażanie tej polityki ma na celu ochronę zatrudnienia przed zwolnieniami masowymi.

Nie można z dnia na dzień zrobić dobrego informatyka z doskonałego elektryka. Ewolucja technologiczna w znacznym stopniu zmniejsza szanse znalezienia zatrudnienia dla pracowników niewykwalifikowanych o niskich kwalifikacjach, jak również dla osób w podeszłym wieku, generalnie mniej wykwalifikowanych i mniej umotywowanych do przyswojenia nowego zawodu. Nie jest to osłona socjalna – jest ot po prostu pieniądz na konkretny cel – czyli w tym przypadku przekwalifikowanie pracownika, co wiąże się z projektem restrukturyzacyjnym. To przekwalifikowanie wymaga czasu.

Brak alternatywnego źródła energii lub surowców (przypadek polskiego górnictwa):
W polskiej gospodarce po 2-giej wojnie światowej węgiel stanowił podstawowe źródło energii. Jeszcze dzisiaj wiele domów (szczególnie na wsi) ma indywidualne ogrzewanie na węgiel. W tej sytuacji zbyt szybka restrukturyzacja przemysłu górniczego (zamykanie niektórych kopalń, zmniejszanie poziomu wydobycia i zatrudnienia w innych) i zastępowanie węgla innym źródłem energii wymagałoby poważnych inwestycji (interwencji Państwa) w innych branżach przemysłu, używających węgiel w procesach produkcyjnych.

Polityka defensywa polega na oddawaniu pieniędzy firmie na przeprofilowanie, by nie zwalniała ludzi, tylko próbowała przekwalifikować siłę roboczą.

Reakcja na niskie place praktykowana przez zagranice:
Na konkurencyjnym rynku znajdującym się w równowadze ceną wyrobu wyznaczana jest poprzez wymnożenie poziomu wynagrodzenia przez wydajność pracy (na osobę). Duża różnica wynagrodzenia może być zrekompensowana przez równie dużą różnice wydajności pracy. Pieniądze na bezzwrotną pomoc na wymianę technologii muszą być pilnowane – by przełożyły się na obniżkę cen naszego produktu a nie na podwyżkę płac.

Ochrona strategicznych gałęzi przemysłu i istniejącego w nich poziomu zatrudnienia. Ochrona ta winna również dotyczyć przedsiębiorstw znajdujących się w trudnościach przejsciowych ze względu na konieczność realizacji znacznych inwestycji proefektywnościowych (zmiana technologii wytwarzania, surowców produkcji itd.).

Post został pochwalony 1 raz

Ostatnio zmieniony przez TomTom dnia Śro 17:09, 08 Paź 2008, w całości zmieniany 1 raz